Epochè - De kunst van het oordeel uitstellen
Het is een klein woordje, epochè, maar met een grote belofte: wat als je even niets hoeft te vinden? Geen oordeel hoeft te vellen, geen waarheid hoeft te claimen, geen positie hoeft in te nemen? Wat als je gewoon… pauzeert?
Wat je ziet, ben je zelf
We denken vaak dat we de wereld simpelweg waarnemen zoals die is. Dat onze zintuigen een soort ramen zijn, waardoor we naar buiten kijken en zien wat er is. Maar wie beter kijkt, merkt al snel dat het raam zelf gekleurd is – door herinneringen, overtuigingen, stemming, en zelfs het lichaam waarin we wonen. “Wat je ziet, ben je zelf” is geen poëtische overdrijving, maar een fundamentele waarheid over menselijke waarneming.
Niet zweven, wel verdiepen
Steeds meer mensen ontdekken de kracht van psilocybine. Niet als partydrug, maar als ingang tot zelfinzicht, verwerking of verandering. Dat leidt vaak tot een zoektocht: hoe doe je dat veilig en bewust? En vooral: met wie?
Hoe écht is je waarneming?
We denken vaak dat we de wereld zien zoals die is. Je kijkt om je heen en denkt: dit is gewoon de realiteit. De stoel is bruin, de lucht is blauw, en die andere persoon is duidelijk chagrijnig. Maar wat als we niet zozeer de wereld zien zoals die is, maar zoals die aan ons verschijnt?
Wat is psilocybine?
Psilocybine is een natuurlijk voorkomend psychoactief stofje dat je kunt vinden in bepaalde soorten paddenstoelen en truffels. In Nederland zijn deze beter bekend als magic truffels. Wanneer je psilocybine inneemt, zet je eigenlijk de deur open naar een veranderde staat van bewustzijn.
De stilte in jezelf is geen leegte, maar ruimte
Stilte wordt vaak verkeerd begrepen. Alsof het een gebrek is. Een afwezigheid van geluid, van woorden, van richting. We associëren het met een lege kamer, een zwijgende ander, een saaie zondagmiddag.
Maar wat als stilte niet de afwezigheid van iets is, maar juist de aanwezigheid van iets anders?
De illusie van controle: waarom loslaten zo moeilijk is
We hebben allemaal onze manieren. Van die kleine tactieken waarmee we proberen het leven een beetje naar onze hand te zetten. Een lijstje maken voor de dag. Toch nog even dat gesprek controleren. Een plannetje voor het weekend, en een back-up voor het plannetje.
Ergens lijkt het onschuldig. Maar als je goed kijkt, zie je hoe diep het gaat. Hoe vaak we proberen grip te krijgen op dingen die zich daar helemaal niet voor lenen: wat anderen van ons vinden, of iets zal slagen, of we ‘het goed doen’.
Waarom zijn we zo bang om onszelf écht te leren kennen?
Stel je voor: je loopt een kamer binnen. Er is niemand. Geen telefoon, geen boeken, geen muziek. Alleen jij, een stoel, en je gedachten. Hoe lang zou je blijven zitten?
Veel mensen zeggen: "Ik wil rust." Maar wat we meestal bedoelen is: een beetje ontspanning, zolang we niet hoeven stil te staan bij wat zich daarbinnen allemaal afspeelt. Want daar, achter het dagelijks gedoe, wacht iets dat we vaak liever ontwijken: onszelf.