De stilte in jezelf is geen leegte, maar ruimte
Stilte wordt vaak verkeerd begrepen. Alsof het een gebrek is. Een afwezigheid van geluid, van woorden, van richting. We associëren het met een lege kamer, een zwijgende ander, een saaie zondagmiddag.
Maar wat als stilte niet de afwezigheid van iets is, maar juist de aanwezigheid van iets anders?
Waarom zijn we zo bang om onszelf écht te leren kennen?
Stel je voor: je loopt een kamer binnen. Er is niemand. Geen telefoon, geen boeken, geen muziek. Alleen jij, een stoel, en je gedachten. Hoe lang zou je blijven zitten?
Veel mensen zeggen: "Ik wil rust." Maar wat we meestal bedoelen is: een beetje ontspanning, zolang we niet hoeven stil te staan bij wat zich daarbinnen allemaal afspeelt. Want daar, achter het dagelijks gedoe, wacht iets dat we vaak liever ontwijken: onszelf.