Het ego is een verhaal

Het ego voelt vaak als een kern: de persoon die jij bent. Je naam, je karakter, je gewoontes en voorkeuren. Het verhaal dat je over jezelf vertelt. Maar dat verhaal is niet altijd compleet, laat staan objectief. Veel van wat je als ‘jezelf’ beschouwt, is opgebouwd uit gedachten, herinneringen en aannames. Geen vaste feiten, maar aannames die ooit zijn blijven hangen.

Tijdens een truffeltrip valt dat onderscheid vaak op. Gedachten komen en gaan, maar ze voelen minder persoonlijk. Wat je normaal als onderdeel van je identiteit beschouwt, lijkt opeens losser. Je merkt: ik dénk dit wel, maar dat betekent niet automatisch dat het waar is. Of dat het iets zegt over wie ik echt ben.

Het ego is een hulpmiddel, geen waarheid

Je hebt een zelfbeeld nodig om je in het dagelijks leven te oriënteren. Maar dat beeld is gevormd door ervaringen, opvoeding en herhaling. Het is geen vaste kern, maar een verzameling gewoontes. Dat kan functioneel zijn, maar het kan je ook beperken.

Onder invloed van psilocybine zie je soms hoe flexibel dat zelfbeeld eigenlijk is. Je gedrag, je reacties, zelfs je persoonlijkheid blijken minder vast te staan dan je dacht. Dat hoeft geen grote openbaring te zijn. Soms is het een klein moment waarop je iets herkent als automatisme, niet als wie je bent.

Wanneer je even loskomt van jezelf

Sommige mensen ervaren tijdens een trip iets wat je kunt omschrijven als het loskomen van het ego. Het verhaal over jezelf speelt even geen rol. Niet omdat je verdwijnt, maar omdat je niet meer vanuit dat vaste perspectief kijkt. Je blijft jezelf, maar zonder al die vaste ideeën eromheen.

In sommige gevallen kan dat gevoel intenser worden, alsof het hele zelfbeeld tijdelijk oplost. Dit wordt ook wel ego death genoemd: een ervaring waarin het besef van een afzonderlijk ‘ik’ volledig wegvalt. Dat klinkt dramatisch, maar hoeft dat niet te zijn. Het kan verwarrend zijn, maar ook verhelderend. Wat overblijft is vaak een directe manier van waarnemen, zonder tussenkomst van het verhaal over jezelf.

Het laat zien dat je kunt functioneren zonder steeds terug te grijpen op wie je denkt te moeten zijn. En dat je meer ruimte hebt dan je dacht om anders te reageren of kijken.

Je gedrag is niet je identiteit

Veel mensen houden zichzelf vast in zinnen als: ik ben altijd druk. Ik ben geen prater. Ik ben slecht in loslaten. Maar wie ben je zonder dat soort zinnen? Tijdens een truffelervaring zie je soms hoe die uitspraken eigenlijk oude gewoontes zijn. Gedachten die vaak herhaald zijn, maar die niet noodzakelijk de werkelijkheid beschrijven.

Dat inzicht maakt het makkelijker om afstand te nemen van die patronen. Niet om jezelf te veranderen, maar om jezelf iets meer ruimte te geven. Misschien ben je inderdaad meestal op de voorgrond, of juist terughoudend. Maar dat betekent niet dat het altijd zo moet blijven.

De rol van begeleiding

Als je tijdelijk loskomt van je zelfbeeld, kan dat vreemd aanvoelen. Daarom is het belangrijk dat je in een veilige setting bent. Iemand die naast je zit hoeft niets op te lossen, maar kan wel zorgen dat je jezelf niet verliest in onzekerheid of verwarring.

Begeleiding is er niet om je ergens doorheen te duwen, maar om je te ondersteunen terwijl jij onderzoekt wat er gebeurt. Iemand die het proces kent en je helpt om aanwezig te blijven bij wat zichtbaar wordt.

Meer ruimte om te kijken

Een truffeltrip laat je niet altijd iets nieuws zien. Soms maakt het alleen zichtbaar wat je eigenlijk al wist, maar waar je nooit echt bij stil stond. Het helpt je om uit je hoofd te stappen en te zien hoe je denken gevormd is. En hoe je daar bewust mee om kunt gaan.

Je hoeft niets radicaal te veranderen. Het is genoeg om te merken dat je niet samenvalt met alles wat je denkt. Daar zit al veel ruimte in. En precies die ruimte maakt het verschil tussen automatisch reageren of bewust kiezen.

Ben je benieuwd hoe het is om even los te komen van je vaste verhaal?

Plan een kennismakingsgesprek en ontdek hoe een begeleide truffelsessie je kan helpen om met frisse ogen naar jezelf te kijken.